Geçen gün Hacettepe Üniversitesi’ndeydim.

"Televizyon ve aile" konulu konferansın konuşmacısıydım.

Tek başıma, salvo atışları göğüslemeye çalıştım.

Sorular haklıydı, öğrenciler sıkıştırdıkça sıkıştırdı.

Televizyonun toplumu yozlaştırdığını söylüyorlardı.

Sırf reyting, sırf para için toplumun değerlerinin ayaklar altında ezildiği gerçeğini yüzüme vurdular.

Sanki, tüm televizyon patronlarını, programcılarını ve yöneticileri ben temsil ediyormuşum gibi bunaldım.

Tutacak, tutunacak bir dalımız yoktu.

Bir öğrenci saymış, Kurtlar Vadisi’nin tanıtım görüntülerinde 15 kişi öldürülmüş.

Birileri su içer gibi, nefes alır gibi adam öldürüyor, ama kimse yakasına yapışmıyor.

Öğrenciler soruyor: "Böyle ülke olur mu?".

Başı kapalı, erkek eli sıkmayan bir ninenin, ekranda koca aramasını anlattım öğrencilere.

İşte toplum bu hale geldi, istenen de buydu herhalde.

Müptezel bir yaşam !

Bunu sağladıktan sonra, gerisi kolaydır.

Neyin mi?

Onu da siz bulun, kör müsünüz?