''Çocuklarımdan acı haber gelecek diye çok korkuyorum...''

Türkiye Taş Kömürü Kurumu (TTK) Armutçuk müessesinde 7 Mart 1983 yılında meydana gelen ve 103 madencinin hayatını kaybettiği kazada 12 yıllık madenci olan eşi Necati Şahin'i kaybeden Zehra Şahin (64) her sene aynı acıyı yaşadığını gözyaşları içerisinde anlattı. Eşinin olayın yaşandığı gece eve gelmemesinden şüphelendiğini ve evinin önünde bekleyen adamları gördüğünde kocasının hayatını kaybettiğini anladığını ifade eden Zehra Şahin, eşinin ölümünden sonra çok zor günler yaşamış. Zehra Şahin "Kar vardı yerde. İşçiler gelir Mi Gelmez mi diye düşünüyordum. Yerime yattım. Çocuklarda 'Babam gelmedi anne' kızlar da biraz büyüktü o zaman. Birazdan gelir diye beklerken camın dibinde 3-4 tane adam dikiliyordu. 'Allah Allah sabah oluyor bu adamlar niye gelmedi' dedim. 'Korkma teyze. Onlar gelecekler. Ocakta kafes bozulmuş' dediler. Bende 'Siz öyle diyorsunuz adamalar öldü' diyerek kendimi karın içine attım. Çocuklarla birlikte. Koşarak eltimin evine gittim. Eltim de bana 'Abla bir şey yok. Onlar ocaktalar' dedi. Bana yalan söylediklerini düşünerek gitmeye çalıştım. Nereye gideceksin. Araba yok. Kardan bir yere kımıldanmıyor." dedi.

Eşini kaybettikten sonra zor günler geçirdiğini ifade eden anne Zehra Şahin, çocuklarını kendisine bağlanan maaş, ailesinin yardımı ve ortanca kızının gündüz okuyup gece çalışması ile büyüttüğünü anlattı. Anne Şahin konuşmasında "O zamanlar annem sağdı. Kimi çocuğuma 5 lira, kimisine de 2 lira veriyordu. Ortanca kızım gündüz okudu gece çalıştı. Kardeşlerine yiyecek içecek getirdi. Ben bunlar için kira da ev tuttum. Kiralarda okuttum. Biz okuyacağız dediler." dedi.

ÇOCUKLARIMDAN ACI HABER GELECEK DİYE ÇOK KORKUYORUM

Çocuklarının madende çalışmasından dolayı sürekli olarak merak ettiğini kaydeden Zehra Şahin "Acaba gelirler mi? Bir şey olur mu ki? diye düşünüyordum. Başka bir iş olsaydı diye isterdim ki yok ki oğlum bir iş. Oraya girmek zorunda kaldılar" dedi.

BABAMIN YERİNE İŞE GİRMEK İŞSİZ KALMAMDAN KAYNAKLANDI

Babasının yerine işe giren Bayram Şahin, (39) babasının yerine işe girmek zorunda kalmasının tel sebebinin Zonguldak ve ilçede iş imkanı olmamasından kaynaklandığını söyledi. 2000 yılında babasının yerine işe giren ve 14 yıldır mesleği sürdüren Bayram Şahin "Ben tabi o zamanlar 8 yaşındaydım. Hayal meyal hatırladığım da gerçekten çok acı bir şeydi. Acılar orada kalıyor ama biz mecbur önümüzü görmek zorundaydık. Bir baba olmayınca nasıl yaşanır? Bunu biz annemizden öğrendik. O bizi okuttu. Allah' a şükür 6 kardeşimizin de hepsi lise mezunu. Kiraysa kiraya gitti. Elinden ne geldiyse yaptı. Şu anda da babamın yerine ocağa girdim. memnunmusun diye sorarsanız tabi ki memnunum. Çünkü Türkiye' de Zonguldak gibi bir yerde başka bir iş alanı olmadığı için Başbakanımızın dediği gibi 'Bu Zonguldak'ın kaderi' diyor ya. Başka bir iş olanağı olmadığı için ocağa girdik. Oradan ekmek kapısı bulduk. Hala da devam ediyoruz. İnşallah 1983 ve 1992 grizularında ki o felaketler bir daha tekrar etmez. Öyle umut ediyoruz. Şu anda ki koşullar eskiye nazaran çok iyi. Her yönüyle teknoloji ilerledi. Korkulacak bir durum yok.

"ÇOCUKLARIMIN ASLA MADENDE ÇALIŞMASINI İSTEMEM"

Babasının yerine işe girdiğinde ilk kez madene inmek için kafese geldiğini o anda çok zorlandığını anlatan Şahin, kendi çocuklarının asla madende çalışmasını istemediğini söyledi. Bayram Şahin "Kafesin başına gelipte insen bir dert. İnmesen bir dert.Geri dönmeyi de göz önüne aldım ama bir yönden de mecbursun. Allah' a şükür Besmele çektikten sonra insan her şeyi göze alıyor. Ama kendi çocuğumun çalışmasını istemem. Neden istemem? Ben orada çalıştığım için oranın koşullarını biliyorum. O pis hava, yer altı çocuğumun o atmosferi yaşamasını istemem." diye konuştu.

Ölen Madenci Necati Şahin'in bir diğer oğlu Erdal Şahin'de (32) uzun yıllar garsonluk ve tersanede çalıştıktan sonra, tersanelerin kapanmasıyla birlikte işsiz kalması sonrasında baba mesleği olan madenciliği özel şirkete girerek sürdürmüş. Hala madende çalışan Erdal Şahin "Babam öldüğünde 1 yaşındaydım. Yıllar sonra işsiz kaldım. Babamdan sonra ağabeyimde madende çalışmamamı çok istedi. Ancak işsiz kaldığım için mecbur kaldım. 2,5 yıldır HEMA endüstride çalışıyorum. Tabi çok kötü bir durum ama Bismillah ile başladığımda her şeyi unutuyorum." dedi.