Bizim Engin böyledir.

Gelene gidene çakar.

Lafını esirgemez.

Torpil yapmaz.

Lafı gediğine koyma konusunda, ustadır.

Kalemi kıvraktır.

Yüreği mangal.

Son yıllarda sosyal hayattan elini eteğini çekti.

Evde inzivaya çekildi.

Kedisiyle, karısıyla asude bir hayat sürüyor.

Eskisi gibi içiyor mu, bilmiyorum, ama sanmıyorum.

Çünkü, tansiyonu zıp zıp zıplıyor.

Garip biçimde yaşlandığına kendini inandırdı.

Ama, kalemi hep delikanlı.

Engin Ardıç’tan söz ediyorum.

Hep birilerinin boy hedefi.

Ona laf söylemek, yazısının üzerine yazı yazmak çok moda.

Eteğine tutunup, yukarılara çıkmak isteyenlere bir çift söz; Engin etek giymez.

Hadi bakalım şimdi ne yapacaksınız ?

Yukarılara tırmanmak için, Engin’in neresine sarılacaksınız?