Üzüldüm.

 

 

 

Yıkıldım.

 

 

 

İsyan ettim !

 

 

 

Gördüklerim karşısında hemen UBP Milletvekili Ersin Tatar'ı aradım.

 

 

 

KKTC'de seçimlerden bir gün önceydi, Tatar, ''ilgileneceğim'' dedi.

 

 

 

1974 Kıbrıs Barış Harekatı'nın anısına dikilen ''Barış ve Özgürlük Anıtı'' her yerinden patlamış, demirler betondan kopup dışarıya fırlamış, oksitlenmiş, yere döşenen taşlar ya kırılmış ya da yerinden oynamış.

 

 

 

Belli ki, O anıtın anlamı unutulmuş !

 

 

 

Anıtın yanıbaşında Karaoğlanoğlu Şehitliği var, orası daha bakımlı, bir asker ziyaretçilere rehberlik ediyor.

 

 

 

Peki koca KKTC'de bir Allah'ın kulu, benim gördüğüm rezaleti neden görmüyor ?

 

 

 

Cumhurbaşkanı, Başbakan, bakanlar, Girne Belediyesi, asker çökmek üzere bel vermiş anıttan haberdar değil mi?

 

 

 

Öyleyse işte ben herkesin gözünün içine sokuyorum anıtın içler acısı halini.

 

 

 

O anıta sahip çıkmak demek; KKTC'nin varlığına imandır, şehitlere saygıdır, vefadır.

 

 

 

O anıt, sadece beton, demir, çimento değildir.

 

 

 

O anıt; bir milletin yok olmaktan kurtulup, bağımsızlığının nişanıdır.

 

 

 

O anıt; binlerce şehidin kanıdır, canıdır.

 

 

 

Anladınız mı beyler !