Dün akşam A Haber'de izledim sözde savcı Ferhat Sarıkaya'yı, oturduğu koltuğa ilişmiş, nedamet gözyaşları döküyordu.

FETÖ'nün emrine yıllar önce girmiş, infaz timinin tetikçisi olmuş gönüllü.

Allah, kitap dedikleri için dizlerinin dibine oturmuş, her kara senaryonun adalet kolu olmuş.

Ey Sarıkaya, sen Allah, kitap nedir biliyor olsan; kim isterse istesin, kimseye kumpas kurmazdın, kuramazdın, Allahın adaletinden korkardın !

Sen, Allah'a, peygambere, kitaba değil, Pensilvanya'daki FETO'ya inanmışsın.

Sanmışsın ki, ne olursa olsun O seni kurtarır.

Hiç utanmadın mı hiç sıkılmadın mı O insanlara bile bile, hukuk diliyle teammüden ölüm çukurları kazarken !

Gözünü karartan neydi Ferhat ?

Ne yapacaklardı seni, Adalet Bakanı mı?

Yoksa, yargının İmamı mı !

Yaşar Büyükanıt Paşa'yı Şemdinli iddianamesi çuvalına atarken, senin yüzünden intihar eden ünüversite genel sekreteri aklına gelmedi mi?

Gözün kararmış belli, 15 Temmuz darbecileri gibi önüne gelene sıkmışsın kurşunu, elindeki kalem, sırtındaki cübbenle.

Ne O kalem senindi ne de sırtındaki cübben, içinde sadece cansız bir manken gibiydin fark etmedin mi Ferhat ?

Şimdi çıkmış kem küm ediyorsun, konuştukça batıyorsun.

Adamlar yıllarca cebini doldurmuş, çocuklarını okutmuş, seni mesleğe geri döndürmüş, Afrika'da, Bosna'da yaşatmış.

Şimdiki aklın dün neredeydi Ferhat, 15 Temmuz olmasaydı hala FETO'nun dizinin dibinde oturuyor olacaktın değil mi !

Ve sen, hala Ankara savcısısın, seni O makamda tutanlar, herhalde bu ağlamalarına aldanmazlar.

Suçlusun Ferhat Sarıkaya, bilerek, isteyerek, çok insanın canını yaktın, terör örgütüne hizmet ettin.

Yargılanmalısın, cezanı çekmeli, itirafçı indiriminden de yararlanmalısın.