Bir çocuk tanıdım.

Henüz 17 yaşında.

Zengin çocuğu.

Servetin orta yerine doğmuş bir şanslı.

Şımarık büyütülmüş.

Ama şımarmamış, yaşından büyük bir adam.

Otelci babasıyla Hong Kong’a gitmiş.

Ve orada, herkese insanlık, adamlık dersi vermiş.

Ne mi yapmış?

Otelde traş olurken suyu açık bırakan babasına basmış fırçayı.

Baba dominant, altta kalır mı?

‘’Akıp giden Hong Kong’un suyu sanane !...’’

Hazır olun, insanlığın anayasasına altın harflerle yazılması gereken yanıt geliyor !

‘’O su, Hong Kong’un değil, hepimizin, insanlığın’’.

O yaşı küçük, aklı kocaman adamı buldum, oturduk konuştuk.

Dedi ki, ‘’Ben, bu çıkışlarımla farkındalık yaratacağımı sanmıyorum. Ama herkes benim gibi düşünse, sorunlar en aza iner’’.

Babasının serveti umrunda değil.

‘’Bana para pul bırakma baba, ben, kendi paramı kazanırım’’.

Evet, bu çocuk özel.

Ailesi farkında mı bilmiyorum, ama ben, Memo’yu tanımakla, bir kese altın bulmuş kadar sevindim.