Açtık kapıları, sofraları, gönülleri.

"Kimsin" diye sormadı kimse.

Mağdur ve mazlum olmaları yeterdi. 

IŞİD korkusuyla yıkılan gönül yaraları sarıldı. 

Ama, bu insanlık da cezasız kalmadı. 

Sınırdaki tel örgüleri yıktılar. 

Polisi, askeri taş yağmuruna tuttular.

Araçlara havai fişeklerle saldırdılar. 

Neden?

Türkiye can korkusu yaşayan bu insanlara sahip çıktı diye mi?

Bu nasıl bir insanlık. 

Asker, polis tüm görevliler insanlık dersi verirken, bu terörist kılıklı adamlar, havai fişeklerle, taşlarla geliyor sınıra. 

Buda yetmezmiş gibi, milletvekili bir kadın, "durun ne yapiyorsunuz" demesi gerekirken, o da taşa sarılıp askere saldırıyor. 

Hani barıştı ?

Hani kardeşlikti? 

Bir milletvekili eline taş alıp, askere, polise atar mi?

Madem kanın kaynıyor, git Kobani'ye, al eline silahı IŞİD'İ savaş, bende seni alnından öpeyim. 

Hem insanlık yap hem de saldırıya uğra! 

Türkiye'nin kaderine bakar mısınız? 

Selahattin Demirtaş da, Türkiye'den, Suriye'deki PKK'nın kardes örgütüne silah yardımı için koridor açılmasını istemiş. 

Yok artık !