Küçükkuyu'yu bilir misiniz?

Kaz Dağları'nın eteklerindeki dünyanın cenneti bu beldeye gittiniz mi?

Suyundan içip, bol oksijenli havasını çekip ciğerlerinize bayram ettirdiniz mi?

Yörüklerin ellerinden çıkmış keçi peyniri, zeytinyağının hası da Küçükkuyu'dadır.

Bende 25 yıldır Küçükkuyu'dayım.

Ama bu yıl oralarda mutsuzum !

Hergün aynı fotoğrafı görmek içimi acıtıyor.

Limandaki Sahil Güvenlik Bot Komutanlığı'nın önündeki alanda yere çömelmiş hayatlara baktıkça başım dönüyor, iştahım kesiliyor.

Hergün, her saat botlar denize açılıp yüzlerce mülteciyi Küçukkuyu Limanı'nda karaya çıkarıyor.

Hep aynı manzara, yere oturmuş kadınlar, adamlar ve ne olduğundan habersiz çocuklar.

Karşılarında ise tatile gelmiş ve meraklı gözlerle bakan bizler.

Onlar bize bakıyor, biz onlara, göz göze geliyoruz.

Onlar bizim için ne düşünüyor bilemem ama biz halimize şükrediyor olmalıyız.

En zor yaşam, insanın ait olduğu topraklardan uzaklarda bir başka dünyada yaşıyor olması.

Bu insanlar ölümü göze alarak yola çıkmış canlar, hiç birşey umurlarında değil.

Ölmez sağ salim Almanya'ya ulaştıklarında bayram edecekler belli.

Ama oralarda nasıl yaşayacaklar aşağı yukarı o da belli değil mi !

İtilen kakılan, ötekileştirilen, düşamnca bakışlar altında zor bir yaşam.

Bugün Türkiye'de oynanan oyunun final görüntüleri de aynen Küçükkuyu Limanı'nda gördüklerimizden farklı değil.