Anadolu Adliyesi'ne gittim, mahkemeye değil, resim sergisine.

Ben çömez bir muhabirken, O da Hukuk Fakültesi öğrencisiydi.

Akşamları Çarşaf Dergisi'ne gelir, karikatür çizerdi.

Sonra ortadan yok oldu İsmet Efe.

Çok yıllar sonra karşıma Kadıköy Başsavcı Yardımcısı olarak çıktı.

Savcı olmuş, Anadolu'yu karış karış dolaşmış, karikatür yeteneğini resime dönüştürmüştü.

Öyle böyle değil resimleri, ''dokulu'' dokunuşları İsmet'in eserlerine derinlik katmış, anlatmak istediklerini daha gizemli hale sokmuş.

Sergide tanıdık pekçok savcı ve hakimle muhabbet ettik.

Asliye Ceza hakimlerinden biri, son günlerdeki sapkınlıkları dile getirdi ve olayın medyaya yansıdığından daha vahim olduğunu belirtti.

Babanın öz kızına taciziyle ilgili davaya bakmış, duruşmalarda yaşananlar yılların hakimini hayretler içinde bırakmış.

Olayla ilgili ifadelerine başvurulan aile fertleri, O babanın yıllar önce kendilerine de aynu şeyleri yaptığını kayda geçirmiş.

Hakim arkadaşın bir başka hayreti; tarafların olayları ''normal'' bir olaymış gibi dile getirmeleri.

Maalesef bazı bölgelerde bizim ''sapık'' diye nitelediğimiz depremler, sıradanlaşmış.

Hakim arkadaş anlattı, bizler ağzımız açık dinledik.

Olaylarda öyle kahredici ayrıntılar var ki, burada yazmak mümkün değil !