Soykırım demek; bir milleti, ırkı, topluluğu, bilerek, isteyerek, tasarlayarak yok etmek demektir.

Bu; şerefsizlik, alçaklıktır, namussuzluktur, insanlığın darağacındaki son halidir.

Tarihte, Amerikalılar, Fransızlar, Almanlar, tam da bu tarife uygun hareket etmiş, bu insanlık suçunun kanlı elleridir.

Onlar, Yahudileri ölüm kamplarına götürürken, Türk Büyükelçiler, konsoloslar, cehenneme yolculuğuna çıkan trenlerin arkasından koşup, binlerce Yahudinin yaşam öpücüğü oldular.

500 yıl önce İspanya'dan ölüm mahkemelerinden  kaçan insanların yaşam durağı yine Türkiye oldu.

Bugün Amerika'da, sırf tenleri siyah diye insanlar devletin polisleri tarafından hayvan gibi sokak ortasında öldürülüyor.

Almanya'daki ırkçı yaklaşımlar Dünya'nın gözü önünde yaşanıyor, Türkler yakılıyor, cinayetlere kurban gidiyor.

Ermenilerin hamisi konumundaki Fransızlara sadece Cezayir'i anımsatmak yeterlidir sanırım.

Bırakın bizi bize, çekin kirli ellerinizi bu sorunun üstünden.

Türkiye'deki Ermeniler, Diasporanın hal ve hareketlerinden çok rahatsız ve bunu açıklıkla dile getiriyorlar.

Ermenileri bu kadar seven Amerika, Fransa, Almanya, Rusya, neden fakirlik ve yoklukla kavrulan Ermenistan'a yardım etmiyor ?

70 bin Ermeni neden kaçak olarak Türkiye'de ekmek peşinde koşuyor.

Tuzu kuru Diasporadaki Ermeniler, soykırım yalanı için harcadıkları parayı, Ermenistan ekonomisine aktarsa, binlerce fakir fukarının yüzü güler.

Çanakkale Savaşı'nın 100. yıl kutlamalarında bir kez daha dördük ki, bu nillet düşmanına bile insan gibi davranmıştır.

Öyle olmasydı; bir savaştan, kocaman bir dostluk çıkmazdı.

Her zaman, mazlum ve masum insanlara, kıt olanaklarıyla kucak açmış bir millet, nasıl olur da soykırım gibi alçakca bir suçlamanın muhatabı olur ?