’’Kürt açılımı’’ için, görüş beyanına davet edilen gazetecilere baktım, içlerinde farklı düşünen bir, bilemedin iki kişinin dışında kimseyi göremedim.

Bu da benim aklıma, çoğunluk sayılabilecek gazetecilerin ortak düşüncesinin, hükümetin de izlediği yol olabileceği geldi.

Durum buysa, çalıştayla, görüşmelerle zaman kaybetmeye gerek yok.

Hükümet, ne düşünüyorsa hemen bunu ahaliyle paylaşmalı, tartışma kapalı kapılar ardında değil, sokaklarda, kahvelerde, meydanlarda, ekranlarda yapılmalı.

Bu yol, daha sağlıklı diye düşünüyorum.

Her kesimin hassasiyeti korunmalı, hiç kimsenin ufacık bir tedirginliği bile göz ardı edilmemeli.

Aynı şeyleri düşünen insanların sayısal çokluğuyla yapılacak toplantılardan, çalışmalardan çıkacak sonuç da tek olacaktır.

Farklı sesler, farklı fikirler ve öngörüler, yapılacak çalışmaların sağlığı için, aranan çözümdeki toplumsal uzlaşı için, olmazsa olmazdır.