Ben, Üsküdar’da, farklı dinlerin coğrafyasında büyüdüm.

Uzun sure kiracımız bir Rum aile oldu.

En yakın arkadaşlarım arasında, Vespa servisinin sahibi Nubar Usta’nın oğlu da vardı.

Tuhafiyeci Moiz, babamın dostuydu.

Herkes kimliğini, dinini saklamadan, gereklerini de yerine getirerek yaşardı.

Hürriyet’in sür manşetindeki ‘’Kimliklerine Hristiyan yazdırdılar’’ haberini okuyunca şaşırdım, üzüldüm !

Ermeni patriğinin vekili Aram Ateşyan’ın, bir zamanlar Müslüman olan (!) yeğenleri, dört ay once nüfus cüzdanlarına Hristiyan yazdırmışlar.

Ateşyan’ın yeğenleri, ‘’Çevremizde bir Müslüman gibi yaşamak zorundaydık’’ demişler.

Bana doğrusu inandırıcı gelmedi.

Bu ülkenin en büyük iş adamları arasında Yahudi de var, Rum da, Ermeni de.

Hepside, kimliklerini saklamadan bu başarılara imza attılar.

Ateşyan’ın yeğenleri hangi somut olayı yaşamışlar, hangi zorlamayla karşı karşıya kalmışlar da dinlerini saklama gereği ortaya çıkmış.

Bu ülke insanın hoşgörüsü Osmanlı’dan bu yana tartışmasızdır.

Zaman zaman yaşanan olaylar, her ülkede yaşananlardan daha fazla değildir.

Ateşyan’ın yeğenleri bu ülkeye, ülke insanına haksızlık etmişler.

Dün dinini saklayanlar, bugün ne oldu da dinlerini cesaretle haykırıyorlar?

Dinini saklamak, zor şartlarda anlamlı ve makul karşılanabilir.

Ama, dinini farklı göstermek çok kabul edilebilir bir durum değildir.

Hala Ermenistan’dan gelen 100 bin kişi, bu ülkede , Ermeni vatandaşı kimliğiyle ekmek parası kazanıyor.