Stevie Wonder sahnede geğirdi

Çok hızlı bir giriş yaptı

 

Stevie Wonder. İkinci şarkı ‘Master Blaster’, Bob Marley için yazdığı parça, reggae ritmiyle kalabalığın ağzına güzel bir bal çaldı. Wonder’ın sesi gençliğinden de gençti! Özellikle Michael Jackson ’ın ‘The Way You Make Me Feel’ yorumunda neredeyse Michael’ın ‘ABC’ söylediği dönemi andırıyordu. Seyirci tam da üst baş parçalamaya kendini hazırlarken ‘Overjoyed’ girdi ve biraz önceki heyecan, coşku bir anda ‘over’ oldu. Wonder’a eşlik eden koroda kızı Aisha da yer alıyordu. Hanımkız dünyanın dokuzuncu harikası olmayan sesiyle hisli bir ballad okudu.

 

Babadan cevap, ‘My Chérie Amour’ olunca seyirci arasında gülümsemeler çoğaldı ama kıpırtıdan da eser kalmadı. Neşeyi bulduran, Stevie Wonder’ın konuşurken pek doğal bir halde ‘geğirmesi’ oldu. Hani hafifçe, bir nebze olsa, şerbet gaz yapmıştır diye es geçebilirdik konuyu ama bilakis. Seyirci arasında “Stevie abi herhalde kebabı fazla kaçırdı” yorumları gecikmedi.

 

Ne çok seven bir seyirciymiş ki alkışlar ve ıslıklarla karşıladılar bu pes notayı. Olayın tesirinden midir yoksa hakiki rehavet mi bilinmez, bundan sonra konsere bir durgunluktur geldi. Aisha tekrar aldı mikrofonu eline. Sakin, heyecana mahal yok. Neden böyle oluyor, neredeyiz biz gibi suallere kapılmak üzereyken ‘Don’t You Worry ‘Bout A Thing’ ile Stevie Wonder’ın sahnede olduğunu, o an çalanın gerçek olduğunu hatırladık. Tamam, işler galiba yoluna giriyordu. ‘Signed, Sealed, Delivered. I’m Yours’ ile enerji tekrar yükseldi ve ‘Sir Duke’ ile zirveye yanaştı. Orkestra mükemmeldi ama mükemmellikten de sıkılmış gibiydi. Stevie Wonder kaygısız sevimliliğiyle seyirciye nakaratlar söyletti, konser ilerledikçe baygınlığın kıyısından dönenleri tekrar tekrar kucakladı. Konserin anlamı ise sonlara doğru pekişti: Wonder, bir kez daha ve bu sefer engellilere yardım için gelme sözü verdi. Son şarkılar politikti; ‘Happy Birthday’ ve ‘Imagine’nin ardından ortaya karışık hareketli bir bis için döndüler...

 

Stevie Wonder konseri tatlıydı, güzeldi, iki saatten fazla sürdü ama sanki biraz da aceleye geldi; Wonder antolojisi hızlıca çalmış gibi, derinleşemeden eğlendirip gitti. (Radikal- Umut Eroğlu)